Το νέο βιβλίο του Νίκου Κουραχάνη, Επίκουρου Καθηγητή στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, με τίτλο «Η Βιομηχανία του Ανθρωπισμού, ΜΚΟ και Κοινωνική Πολιτική στην Ελλαδα», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.
Γράφει ο Παναγιώτης Ματσίγκας
Οι ΜΚΟ έχουν αποκτήσει αρκετά μεγάλο ρόλο στο πεδίο της Κοινωνικής Πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό οφείλεται στην επικράτηση της έννοιας του «Προνομιακού Πλουραλισμού» στη Δύση. Έννοια που προωθεί την αντίληψη ότι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών μπορεί να καλύπτεται από διάφορους πυλώνες και όχι μόνο από το κράτος.
Ο «εξευρωπαϊσμός» που επεκτείνεται και στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας ενθάρρυνε την υποχώρηση της κρατικής εγγύησης και την προώθηση της κοινωνίας των πολιτών, αλλά και του ιδιωτικού τομέα ως ισότιμα μέρη στο σύστημα ευημερίας.
Η επικέντρωση στη διαχείριση των νέων κοινωνικών κινδύνων, η επανεμπορευματοποίηση αγαθών και υπηρεσιών και η εισχώρηση των ΜΚΟ και λοιπών οργανισμών αποτελούν στοιχεία του πλουραλιστικού μοντέλου, το οποίο στην ουσία αποκρυσταλλώνει την τάση υπολειμματικοποίησης της κοινωνικής προστασίας που προωθεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο.
Στο βιβλίο αναλύεται επίσης η έντονη κριτική που έχει αναπτυχθεί στην πολιτική ενίσχυσης, κυρίως, των ΜΚΟ που αφορά τους προβληματισμούς για τις σχέσεις εξάρτησης που αναπτύσσονται ανάμεσα στις ΜΚΟ και στους χρηματοδότες τους, η οποία τις εγκλωβίζει σε στόχους και όρια που θέτουν εκείνοι. Γίνεται ακόμη λόγος για την συγκεκαλυμμένη μορφή ιδιωτικοποίησης που αποτελεί η πρακτική αυτή, αλλά και για την αλλοίωση της ίδιας της υπόστασης των ΜΚΟ, στις οποίες ο ρόλος της κοινωνικής υποστήριξης αφαιρείται και αντικαθίσταται από τεχνοκρατικά στελέχη που βλέπουν τις κοινωνικές πολιτικές ως ευκαιρίες καριέρας στο χώρο του ανθρωπισμού.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι το ήδη υπολειμματικό μοντέλο διευκόλυνε την προώθηση των ΜΚΟ με επιβολή «από τα πάνω» και δέλεαρ την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και την πρόσδεση στο άρμα του «εξευρωπαϊσμού».
Επιπροσθέτως, γίνεται αναφορά στην περίοδο των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής τα οποία επέφεραν συνθήκες ακραίας υλικής αποστέρησης, γεγονός που οδήγησε στην ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, αλλά ταυτόχρονα έφερε και την «ευκαιρία» ενίσχυσης των ΜΚΟ με κρατικούς και ιδιωτικούς πόρους.
Το βιβλίο αποτελεί έναν χρήσιμο οδηγό τόσο για επιστήμονες και φοιτητές κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, αλλά και για κάθε πολίτη που επιθυμεί να μελετήσει τις τεκτονικές αλλαγές στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας οι οποίες προωθούνται ως δήθεν εφαρμοστέες, πρακτικές και δίχως ιδεολογική στόχευση.
Την Τρίτη 20 Μαΐου, με αφορμή το βιβλίο θα διεξαχθεί στο Παντειο Πανεπιστήμιο η παρακάτω εκδηλωση:
