“Ποιος είσαι εσύ που θα πεις τι γίνεται/πρέπει να/θα γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;”. Ακριβώς αυτό. Η πιο σωστή ερώτηση, που θα μπορούσε να κάνει κάποιος βλαξ. Άρα: Βήμα πρώτο. ΞΕΧΝΑΣ αυτή την ερώτηση, ΦΕΥΓΕΙΣ μακριά από αυτή τη νοοτροπία. “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ”; Κανείς. Όπως κι εσύ. Και αφού βάλαμε τα θεμέλια, προχωράμε.
Κεντρική Επιτροπή στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το θερμόμετρο στο κόκκινο. H θερμοκρασία στα ύψη. Και άλλα τέτοια δημοσιογραφικά κλισέ. Όμως εδώ δεν είμαστε δημοσιογράφοι. Δημοσιολόγοι καλύτερα. Οπότε θα μπορούσα να βάλω και άλλα στερεότυπα. “Για έναν Νικόλα γίνονται όλα”, ή “πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης”. Οκ τέλος.
Πάμε να τα πάρουμε λίγο με τη σειρά, με τα πρόσωπα, συμπυκνωμένα, περιεκτικά και ξεκούραστα. Χωρίς αναφορές σε 87, 115, 299, Πολακικούς, Κασσελίστας, Παππικούς. Έχουμε δεδομένα, πεπραγμένα και ειπωμένα για την συνέχεια…
Πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης. Αν και μέχρι πριν λίγο καιρό η απάντηση στην όποια αμφισβήτηση που (κακώς) γινόταν δημόσια ήταν “βρείτε μου αντίπαλο και πάμε”, πλέον ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μετράει καθημερινά τα κουκιά και βλέπει τα νούμερα να μη βγαίνουν (άνετα). Χωρισμένη στα δύο (και στα τρία ίσως) η Κοινοβουλευτική Ομάδα, η Κεντρική Επιτροπή, η Πολιτική Γραμματεία, τα τοπικά Συντονιστικά μέχρι και οι ΟΜ. Μεγάλο ποσοστό από αυτούς που παρέμειναν και στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά τις εσωκομματικές προ ενός έτους, έμειναν διστακτικά με τη λογική “πάμε μέχρι το Συνέδριο και βλέπουμε”. Ο Στέφανος Κασσελάκης τραβάει εμπρός για τον “δικό του ΣΥΡΙΖΑ”, τη “δική του Αριστερά”, έχει προαναγγείλει κάποιες προτάσεις (ριζική αλλαγή στα Όργανα, τρόπο λειτουργίας κόμματος, όνομα έμβλημα, άλλες για αντιπερισπασμό, άλλες διότι όντως τις πιστεύει και θέλει να τις κάνει πράξεις, και αναμένει, όπως είπαμε, μετρώντας… Είναι γεγονός πως αυτή τη στιγμή είτε γίνει πρόταση μομφής εναντίον του, είτε όχι, είτε γίνει και κερδίσει (οριακά) είτε γίνει και χάσει και πάει σε εκλογές, είτε κερδίσει τις εκλογές είτε τις χάσει, είναι ήδη σε πολύ δύσκολη θέση, για ευνόητους λόγους.
Νίκος Παππάς. Ο πιο σταθερός και συνεπείς στα λόγια αλλά και τις πράξεις του. Βαθιά θεσμικός, με πάγια θέση “ό,τι διαφορές έχουμε τις ζυμώνουμε στα όργανα και όχι στα τηλεπαράθυρα”, κατέχει πλέον το ύψιστο αξίωμα στο κόμμα εντός Κοινοβουλίου, “μαλώνει” τον Στέφανο Κασσελάκη κατ’ ιδίαν, υπερασπίζεται με σθένος την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δημόσια. Γνωρίζω πως έχει “στεναχωρήσει” ανθρώπους που τον στήριξαν πέρσι τέτοια εποχή και τώρα θεωρούν πως το καράβι δεν τραβάει με Κασσελάκη, όμως επιμένει πως εσωκομματικές εκλογές θα οδηγήσουν σε διάλυση το κόμμα (νέες διασπάσεις, αποχωρήσεις, χαμηλή προσέλευση στις κάλπες και νέο …ξενέρωμα του κόσμου).
Παύλος Πολάκης. Αιχμηρός και αψύς, μένει στην άποψη πως χρειάζονται εσωκομματικές εκλογές διότι τα λάθη της ηγετικής ομάδας είναι πολλά και βαριά… Η κορύφωση στη διατάραξη των σχέσεων με τον Στ. Κασσελάκη ήρθε όταν ο τελευταίος έκανε λόγο για μαύρα ταμεία “που δεν θα υπάρξουν στον δικό ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ”… Παραμένει άγνωστο εάν θα ηγηθεί μίας πρότασης μομφής εναντίον του προέδρου στην ΚΕ.
Νικόλας Φαραντούρης. Νέα, δυναμική είσοδος, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ρεύμα και το γνωρίζει. Θέτει εαυτόν στη διάθεση του κόμματος και της βάσης, εάν υπάρξουν εσωκομματικές εκλογές, τις οποίες δεν ζητά, αλλά βλέπει ως μία “λυτρωτική λύση” στην παρούσα φάση με τις υπάρχουσες συνθήκες. Μην μας κάνει εντύπωση εάν τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οδηγηθεί σε νέες εσωκομματικές κάλπες, να …παίξει πολύ δυνατά το όνομα του κ. Φαραντούρη.
Αλέξης Τσίπρας. Λάμπει δια της απουσίας και της αφωνίας του. Η τελευταία του παρέμβαση έγινε λίγες ώρες πριν το 4ο Συνέδριο του κόμματος, τον περασμένο Φεβρουάριο. Μπορούμε να πούμε πως έβλεπε λίγο πιο μπροστά, διατυπώνοντας τις εξής απόψεις: «Οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών έφυγαν ήδη από το κόμμα, επειδή έχασαν τη μάχη για την ηγεσία του. Αδιαφορώντας αν με τον πολυκερματισμό αυτός που κερδίζει είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος. Ο νικητής φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές. Προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της. Ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν. Ο πρόεδρος έθεσε προχθές καθαρά θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας. Και πιστεύω ορθώς το έπραξε. Εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του. Για να οδηγήσει το κόμμα στην επερχόμενη εκλογική μάχη πρέπει να είναι σαφές ότι διαθέτει, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας. Μόνο που την ψήφο εμπιστοσύνης, οφείλει να τη ζητήσει από αυτούς που τον εξέλεξαν πρόεδρο και όχι από την Πολιτική Γραμματεία. Αντί να σερνόμαστε σε μια παρατεταμένη κρίση που οδηγεί με ακρίβεια σε νέα εκλογική συρρίκνωση, η μόνη διέξοδος είναι να δώσουμε εκ νέου τον λόγο σε αυτούς που κρατήσανε και συνεχίζουν να κρατάνε όρθιο το κόμμα και τη παράταξή μας: Στα μέλη μας».
