Το “φαινόμενο Κασσελάκης”, όπως θα αναφέρουν από σήμερα τα δημοσιογραφικά στέκια, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τον εαυτό τους σε στερεοτυπικές ατάκες.
Δεν θα το αναλύσουμε διεξοδικά, περιμένοντας την δεύτερη Κυριακή, καθώς πολλά έχουν δει τα μάτια μας. Λοιπόν, συνοπτικά:
- Ήταν η πρώτη φορά που ουσιαστικά η Αριστερά εκλέγει αρχηγό από τη βάση. Η περσινή διαδικασία με μοναδικό υποψήφιο τον Αλέξη Τσίπρα, ήταν η προπόνηση, το ζέσταμα για κάτι τέτοιο. Οι εσωκομματικές του 2022, απλώς επιβεβαίωσαν την απόλυτη κυριαρχία του κ. Τσίπρα εντός κόμματος, εντός βάσης. Η πρώτη φορά λοιπόν, ήταν χθες, φέτος. Αυτό το γεγονός έφερε μαζική συμμετοχή. Και για να μιλάμε με αριθμούς, η συμμετοχή ήταν τριπλάσια από όση ανέμεναν και προμήνυαν τα μέσα ενημέρωσης και διπλάσια από αυτή που ήλπιζαν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
- Άρα έχουμε, πρώτη φορά εκλογές με παραπάνω από έναν υποψηφίους. Αυτό το γεγονός, από μόνο του, έφερε και δεκάδες χιλιάδες νέα μέλη στην παράταξη. Πολλά, αν όχι τα περισσότερα, από τα νέα μέλη προσήλθαν για το κάτι διαφορετικό. Κάτι νέο, φρέσκο, αύθαρτο. Μαζικά και αυθόρμητα.
- Γιατί προηγείται λοιπόν ο Στέφανος Κασσελάκης στον πρώτο γύρο; Διότι τάραξε τα νερά με μία άκρως επιθετική (σχεδόν αποκλειστικά) διαδικτυακή καμπάνια.
- Έκανε χαρισματικό “μάρκετινγκ” του εαυτού του, με στοχευμένες επιθέσεις σε στόχους που …τσιμπάνε εύκολα. ΜΜΕ, δικαστικοί, ακόμα και την “μη σύγχρονη Αριστερά” όπως άφηνε συνεχώς να εννοηθεί. Έτσι κατάφερνε επί μέρες να μονοπωλεί το ενδιαφέρον σηκώνοντας σκόνη. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει αρνητική διαφήμιση.
- Οι επιθέσεις που δεδομένα δέχτηκε, δεν αποτελούν κάποιον τίτλο τιμής. Τα ΜΜΕ και οι παρατρεχάμενοι έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Απλώς, έχοντας κονιορτοποιήσει επί μακρόν τους Παππά, Αχτσιόγλου, Τσακαλώτο, ήταν η σειρά του καινούριου. Δεν έγινε κάτι ιδιαίτερο δηλαδή, παρά μόνο το αναμενόμενο.
- Καρπώθηκε ένα τεράστιο κύμα αγανάκτησης του κόσμου, μετά το τραγικό καλοκαίρι που πέρασε η χώρα μας. Εδώ δεν χρειάζεται κάποια ανάλυση. Καταστροφές και εξαθλίωση, αλλά και η κατάρρευση σιγά σιγά της κυρίαρχης άποψης του Μωυσή Μητσοτάκη και της άριστης ΝΔ, οδήγησαν πολλές χιλιάδες κόσμου σε μία ψήφο υπέρ της “αντιπολίτευσης”. Και πάντα προς το καινούριο, το νέο, που εξιτάρει και εγείρει πάθη και αναμπουμπούλες.
- Καρπώθηκε επίσης τη δυσαρέσκεια του κόσμου της Αριστεράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως σύνολο. Δικαίως, αδίκως, το υπερόπλο του 2012-2015 που άκουγε στο όνομα “δημοκρατικός πλουραλισμός” εντός κόμματος, από ένα σημείο και μετά έγινε “μπάτε σκύλοι αλέστε” και ένας γενικός αχταρμάς κομματικής Βαβέλ. Ο Στ. Κασσελάκης φαίνεται κάτι παραπάνω από πρόθυμος να συγκρουστεί με τάσεις και νόρμες εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Για την ώρα σε αυτά τα σημεία εστιάζουμε, περιμένοντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον 2ο γύρο.
