Το γεγονός πως από τις αρχές Αυγούστου υπάρχουν δημοσιεύματα για πολιτικά πρόσωπα που παρακολουθούνται, εδώ και δέκα ημέρες σέρνονται ονόματα υπουργών και εδώ και 48 ώρες έχουν δημοσιευτεί, χωρίς ουδείς να αντιδρά -δημόσια- δείχνει ένα πράγμα: Πως οι υπουργοί της κυβέρνησης είναι οι τελευταίοι πιστοί του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Είναι όμως ακριβώς έτσι;
Στο πιο πρόσφατο δημοσίευμα, αυτό της εφημερίδας Documento, αναφέρεται πως υπάρχουν και απομαγνητοφωνήσεις, οι οποίες μάλιστα (συμπληρώνει η παραπολιτική πιάτσα) έχουν τεράστιο ενδιαφέρον.
Πέρα από την ακέραιη ευθύνη της Κυβέρνησης να επιτρέψει νομικά την πλήρη διαλεύκανση όλων των ερευνών, προκύπτει και ένα ακόμη ζήτημα.
Πριν καν βγει το Documento της Κυριακής, οι λίστες, τα ονόματα και κάποια από τα μηνύματα, ήταν κοινό μυστικό πως πολλοί από τους πολιτικούς που αναφέρονται, είχαν βάσιμες υποψίες ή και γνώριζαν πως παρακολουθούνται. Χωρίς, ξαναλέμε, κάποια ή κάποιος από αυτούς να προσέλθει στις αρμόδιες Αρχές προς εξέταση του ζητήματος ή καταγγελία.
Γιατί; Επειδή, είπαμε, απομαγνητοφωνήσεις…
Όμως εδώ μπαίνουμε και στην ουσία του θέματος.
Η πρόσφατη δημόσια κόντρα Μητσοτάκη – Μαρινάκη, των «δύο πρωθυπουργών» όπως αναφέρουν περιπαικτικά κάποιοι, μας έδωσε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Και, για να παραφράσουμε τη θρυλική ατάκα της Βάσιας Τριφύλλη, «οι φιλίες δεν χαλάνε για μία ισοπαλία ρε…». Το ζητούμενο δεν ήταν πως η ομάδα του εφοπλιστή δεν νίκησε σε ένα ντέρμπι. Αυτή ήταν ακόμα μία αφορμή.
Τα πυρά που εξαπόλυσε ο στενός συνεργάτης του κ. Μαρινάκη, μετά το πέρας του αγώνα, το βράδυ της Κυριακής, ήταν η κορύφωση μίας κόντρας που σιγοβράζει εδώ και μήνες. Όπως και η συνέχεια που δόθηκε από το Μαξίμου, τον εφοπλιστή και τον πρωθυπουργό τον ίδιο κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας ήταν απλά η αφορμή. Οι αιτίες είναι άλλες και αφορούν στο μονοπώλιο που στοχεύει η πλευρά Μαρινάκη σε μία σειρά από τομείς (πλατφόρμες ηλεκτρονικών πωλήσεων, έλεγχος λιμένων, διανομή βιβλίων, real estate, κ.α.). Προφανώς ο Μαρινάκης δεν είναι ο μόνος που η κυβέρνηση πρέπει να εξυπηρετήσει. Και μάλιστα ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας κατέχει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι της πίτας, επιχειρηματικής και μιντιακής.
Οι λέξεις που ήχησαν έντονα στον αλληλοσπαραγμό ανακοινώσεων και δηλώσεων μεταξύ των δύο εχθές, ήταν ο «εκβιασμός» και το «παρακράτος». Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο που ένας εφοπλιστής και ο πρωθυπουργός της χώρας ανταλλάσσουν τόσο βαριές κουβέντες σε δημόσια θέα και προς τέρψη των αντιπάλων τους. Ίσως τον γνωρίζουν οι ίδιοι.
Και καταλήγουμε πάλι στους τελευταίους πιστούς. Τους υπουργούς και τα πολιτικά πρόσωπα, που ενώ μαθαίνουν πως μπορεί να παρακολουθούνταν/καταγράφονταν, δεν βγάζουν άχνα. Περιμένουν καρτερικά τις απομαγνητοφωνήσεις. Οι οποίες απ’ όσα διαρρέονται, καίνε κόσμο.
