Ήθελα να πιστέψω πως το σοβαρότατο, το βαθιά Δημοκρατικό και Κοινωνικό ζήτημα του γάμου ζευγαριών ανεξαρτήτως φύλου και η τεκνοθεσία, θα έβρισκαν το λεγόμενο Δημοκρατικό Κοινοβουλευτικό τόξο, ενωμένο.
Και γιατί να μην υπάρξει ομοθυμία δηλαδή, από όλες τις κεντροαριστερές, δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις, στο δικαίωμα συνανθρώπων μας στην οικογένεια; Πάντα και χωρίς κανέναν αστερίσκο, με τις αυστηρότερες ασφαλιστικές δικλείδες, πως η παρένθετη μητρότητα λαμβάνει χώρα υπό την ελεύθερη μορφή της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης και δεν αποκτά ποτέ ρόλο επιβίωσης.
Ευτυχώς, το Σύμφωνο Συμβίωσης που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλες κοινωνικά προοδευτικές νομοθετήσεις, έδωσε τη δυνατότητα στη στοιχειώδη αξιοπρέπεια, που αναζητούσαν πολλοί συνάνθρωποί μας.
Υπάρχουν όμως ακόμα κρίσιμα ζητήματα προς επίλυση και ανακούφιση πολλών συμπολιτών μας. Η αναγνώριση γάμων που έγιναν στο εξωτερικό. Γάμος ανεξαρτήτως φύλου. Ελεύθερη πρόσβαση σε μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, δικαίωμα τεκνοθεσίας κ.α.
Σε πολλές χώρες και κοινωνίες, η συζήτηση για την ομοφυλοφιλία και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών έχει εξελιχθεί, και πολλές χώρες έχουν αναγνωρίσει την ισότητα των δικαιωμάτων. Σε ορισμένες χώρες, οι ομοφυλόφιλοι έχουν το δικαίωμα να υιοθετήσουν παιδιά ή να χρησιμοποιήσουν τεχνητή γονιμοποίηση για να αποκτήσουν παιδιά, όπως και τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Στη δική μας χώρα, εντός κοινοβουλίου, εάν εξαιρέσουμε γραφικές φωνές συγκεκριμένων ακραίων κομμάτων (Ελλ. Λύση, Πλεύση, ΝΔ, ΝΙΚΗ), δυστυχώς ξαναλέω, από τα υπόλοιπα κόμματα, με έχουν μπερδέψει αρκετά οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και του Κ.Κ.Ε., οι οποίες εκτός από θολές και ασαφείς σχετικά με το κύριο ζητούμενο, υποβοηθούν άθελά τους (;) και την καθυστέρηση της Νέας Δημοκρατίας για πρόταση Νόμου.
