Καιρό έχουμε να τα πούμε συντρόφισσες και σύντροφοι. Ένιωσα την ανάγκη να γράψω δύο-τρεις κουβέντες γιατί κάτι μέσα μου δεν πήγαινε καλά. Φταίει ο κόσμος; Αλήθεια υπάρχουν συνάνθρωποί μας που τα ρίχνουν στον κόσμο; Πάτε καλά μωρέ; Μέχρι και στον ΣΥΡΙΖΑ είπαν τα πιο επίσημα χείλη “εμείς φταίμε που δεν πείσαμε τον κόσμο”. Οπότε η κουβέντα τελειώνει κάπου εκεί ε; Όχι.
Λοιπόν θα τα πω όπως τα αισθάνομαι και όπως τα είδα, άκουσα, έζησα, τις τελευταίες 7 ημέρες.
Απευθύνομαι στον κόσμο και μιλάω για τον κόσμο.
Γράφετε, λέτε, συζητάτε για τον κόσμο. Για τους άλλους, όχι για εμάς που ψηφίσαμε “σωστά”. Το σωστά για εσάς σημαίνει οτιδήποτε άλλο πλην των δύο κομμάτων που ρήμαξαν την Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Ωραία.
Έχετε μνήμη εσείς, δεν ήρθατε στη Γη το 2015 και ξέρετε εσείς και ζήσατε και τις χρεοκοπίες και τα μνημόνια και τα ψεύτικα χρόνια της ευημερίας και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ και την αστάθεια 89-93 με τις 12 εκλογές και τα “ΘΑ” του πασοκικού ’80 και όλα. Θυμάστε εσείς και κρίνετε σωστά εσείς. Οι άλλοι όχι.
Μιλάτε για νούμερα και αριθμούς εσείς. Και τι μας λέτε;
Πως την τελευταία τετραετία έριξε ταφόπλακα η ΝΔ στον λαό, στο κράτος δικαίου, στην ελευθεροτυπία. Πως η Ελλάδα είχε επί μήνες τις υψηλότερες τιμές στα καύσιμα στην ΕΕ, τον μεγαλύτερο πληθωρισμό, την ακρίβεια, τους περισσότερους θανάτους από covid παγκοσμίως (ανά εκ. ανθρώπων) κλπ.
Πως τα σκάνδαλα ξεπετάγονταν κάθε βδομάδα. Πως πήγαμε σε εκλογές γνωρίζοντας όλη η υφήλιος πως οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας υπό τον πρωθυπουργό, παρακολουθούσαν τους πάντες. Πως καταπατήθηκαν τα εργασιακά δικαιώματα. Μπορώ να γράφω μέχρι αύριο, να το ξέρετε.
Λοιπόν κυρίες και κύριοι, “ο κόσμος” τα γνωρίζει όλα αυτά. Μπορεί να μην τον νοιάζουν κιόλας. Μπορεί να τα γουστάρει μη σας πω. Ό,τι θέλει θα κάνει ο κόσμος. Ο κόσμος μπορεί να λέει και να ξαναλέει “δεν με έπεισε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜεΡΑ, το ΚΚΕ, ο Βελόπουλος, ο οποιοσδήποτε. Με έπεισε η ΝΔ ότι ΑΥΤΟ που έκανε, οι άλλοι θα το κάνανε χειρότερα. Δεν ξέρουμε πόσο χειρότερα. Μπορεί στις αρνητικές και τραγικές αυτές πρωτιές να είμασταν πιο πρώτοι. Πρώτοι με τόνο, ποιος ξέρει;
Γιατί πείστηκε όμως “ο κόσμος” πως αυτός ο βιασμός της λογικής είναι “κανονικότητα και σταθερότητα”;
Διότι έχασε κάθε ελπίδα ο κόσμος. Παραιτήθηκε. Ηττήθηκε. Ψυχικά, πνευματικά, βιολογικά. Έσβησε, τελείωσε, δεν είχε άλλο. Μετά από 12 χρόνια που υπέφερε ΚΑΘΕ κρίση, οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, πληθωριστική, κοινωνική, πολιτική. Τους άδειασε ρε σεις, πώς το λένε; Τέλος. Σου λέει εδώ είμαστε. Το έχουν κάνει στο παρελθόν, τους γνωρίζω, έχουν το know how στο να ξεσκίζουν μία ολόκληρη χώρα. Ένα ολόκληρο κράτος.
Δεν είχε άλλες αντοχές ο κόσμος. Και όσοι του επιτίθεστε κάντε κάτι καλύτερο. Και για τον κόσμο και για τον εαυτό σας. Δώστε ελπίδα. Αν πραγματικά το πιστεύετε δηλαδή. Δώστε του κατεύθυνση. Δώστε του πλάνο. Κάντε αυτή τη χάρη στους εαυτούς σας και στους συνανθρώπους σας.
Και στην τελική δεν σημαίνει πως έχει πάντα δίκιο ο κόσμος. Δεν λέω αυτό. Μιλάω για όσες και όσους κρίνουν τον κόσμο. Λοιπόν, συνεχίζουμε.
Ο κόσμος γνωρίζει πως όλα είναι σκατά. Το βιώνει. ΙΣΩΣ δεν θέλει να του το λες. Μπορεί να θέλει να του εξηγήσεις πως υπάρχει ακόμα χρόνος και τρόπος να βελτιωθεί η κατάσταση. Ότι εκτός από την ήττα που έφαγε, δεν του τα πήραν όλα. Του πήραν τη δουλειά, τα δικαιώματα, τα χρήματα, τα σπίτια, την αξιοπρέπεια. Αλλά να μην του πάρουν την ψυχή ρε!
Να σώσουμε τις ψυχές μας από το σκοτάδι ρε σεις.
Ο κόσμος αφέθηκε απροστάτευτος στην μιντιακή ηγεμονία της Δεξιάς. ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΣ.
Βομβαρδισμός νυχθημερόν από το 99% των ΜΜΕ πανελλαδικής εμβέλειας. Μας χλευάζει η υφήλιος. Από τους Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα μέχρι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εκεί φτάσαμε. Μόνο η Βόρεια Κορέα δεν μας έχει κρεμάσει κουδούνια ακόμα για την ενημέρωση που τρώμε αμάσητη.
Και εκεί έρχεται η μεγάλη ευθύνη της αντιπολίτευσης. Και όταν λέμε αντιπολίτευση εννοούμε όλα τα κόμματα εκτός απ’ το ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται να εξηγώ τα αυτονόητα.
Στελέχη μέτρια, φοβικά με απολογητικό ύφος. Πάει ο Βαρουφάκης στο debate με κόμμα που έχει μέσα στο όνομά του τη λέξη “Ρήξη” και απαντάει σε σχετική ερώτηση πως θα κάνουμε τη ρήξη εντός ευρώ και Ένωσης. Πάει άκλαυτος.
Πάει ο Κουτσούμπας λέει τα δικά του, τον ρωτάνε τι θα γίνει αν κληθεί να κυβερνήσει, ιδρώνει, χαμογελάει, λέει ο λαός στην εξουσία, οκ τίμιος, σταθερός. Τσιμπάει και ένα 2%, ικανοποιημένος.
Πάει και ο ΣΥΡΙΖΑ με παρουσία 16% τηλεοπτικού χρόνου έναντι 70τόσο της Νέας Δημοκρατίας και βρίσκεται απολογούμενος. Δεν μπορεί να βάλει ατζέντα. Τον ρωτάνε διάφορα. Τί μέρα είναι, τί καιρό θα κάνει. Ρε ό,τι και να σε ρωτάνε θα λες τις θέσεις σου. Δεν πάει να σε ρωτάνε για τους εξωπλανήτες; Θα απαντάς για τα χάλια της κυβέρνησης και για τη δική σου πρόταση προς την κοινωνία. ΘΑ ΛΕΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΟΥ ακόμα κι αν σου κλείνουν τα μικρόφωνα.
Δεν γίνεται να αφήνεις τον κόσμο ανυπεράσπιστο στην λαίλαπα των ΜΜΕ. Αν δεν μπορείς πήγαινε σπίτι σου. Μη βγαίνεις. Καλύτερα θα ήταν. Ένα κόμμα που υποεκπροσωπείται στα ΜΜΕ, στους χώρους εργασίας, στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στον ΔΡΟΜΟ.
ΕΤΣΙ αφήνεις τον κόσμο ανυπεράσπιστο. Όταν ο πολιτικός σου λόγος όχι μόνο δεν βγαίνει στην οθόνη, αλλά δεν φτάνει και στο πεζοδρόμιο.
Όταν στον ενάμιση μήνα προεκλογικής περιόδου, η ατζέντα τις 3 εβδομάδες είναι η Δήμητρα και πόσο κοστολογείται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και δεν έχεις τη δυνατότητα να παύσεις τη γελοιότητα και να θέσεις τους όρους της πολιτικής κουβέντας.
Λοιπόν ξέφυγα και το πήγα αλλού. Ο κόσμος λοιπόν.
Ο κόσμος ήταν καλός το 81, κακός το 89, καλός το 90, κακός το 96, καλός όποτε θέλουμε και κακός όποτε μας καπνίσει; Δεν πάει έτσι.
