Χ Α Μ Ο Σ. Βασικά…καλησπέρα σας. Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε ε; Όταν όμως ΜΑΘΑΙΝΩ απο την πρωτογενή πηγή, δεν μπορώ να μην το μοιραστώ. Και συνεχίζω…
Χ Α Μ Ο Σ.
Βρέθηκα εχθές στο Μέγαρο Μουσικής, τρύπωσα στις αίθουσες, ανέβηκα στα αίθρια, μπήκα στα “πηγαδάκια” και μοιράζω απλόχερα γνώση και γνώμη:
Πάμε λοιπόν. Τα βασικά. Όλοι όσοι παραβρέθηκαν στο Μέγαρο εχθές, για χάρη του Αλέξη, της Προοδευτικής Συμμαχίας και της αντεπίθεσης, είναι άνθρωποι που (τουλάχιστον) συμπαθούν τον Α. Τσίπρα. Όχι τίποτα εχθροί και τέτοια. Καταλαβαινόμαστε…
Άρα δεν υπάρχει η βάσανος της πιστοποίησης φρονημάτων.
Δε θα σας κουράσω, αυτά είναι τα σημεία των συζητήσεων και του κλίματος:
ΠΡΟΣΟΧΗ, δε μιλάω για βουλευτές, αρχηγούς και υπαρχηγούς, ΟΧΙ.
Μιλάω για ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ που ΘΑ ΕΤΡΕΧΑΝ, ΑΝΟΙΓΑΝ ΓΡΑΦΕΙΑ, ΟΡΓΩΝΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ και θα ΠΑΛΕΥΑΝ για το εγχείρημα της προοδευτικής πεςτοόπωςθες-κόμμα Τσίπρα- κτλ. Μιλάω δηλαδή για τα πόδια του σώματος. Τα θεμέλια του κτιρίου. Σωστό; Σωστό.
ΜΙΑ φράση άκουγα συνεχώς. ΕΝΑ ήταν το νόημα: “Αλέξη βγες μπροστά, βασίσου στους ανθρώπους που είναι ΑΚΟΜΑ σύντροφοι σου χωρίς διαλείμματα και παρε-δώσε, χωρίς αστερίσκους… ΠΟΤΕ. Σε αυτούς που έμειναν και φάγανε το σκ@το με την κατσαρόλα. Όχι με το κουτάλι, με την κατσαρόλα! Και σε συνέχεια, σε αυτους που στήριξαν την διακυβέρνηση του 15-19 και ας έκαναν κάποιες άλλες επιλογές ενδιάμεσα. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ επιλογές. Όχι ηθικές επιθέσεις (βλ. Κασσελάκη, Ζωή κ.α.). Αλέξη προχώρα μέσα από αυτό που γέννησες και μεγαλώσατε μαζί. Οχι ενάντια του…”.
Αυτά έμαθα, τα συμμερίζομαι και εδώ θα είμαστε Θεού θέλοντος και Αλέξη προχωρώντας, να δούμε αν ο unΠοπολάρος είχε (πάλι) δίκιο ή οχι.