Το επερχόμενο συνέδριο του Ιουνίου αποτελεί ένα κομβικό σταθμό για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Διότι, μετά από μήνες επίπονων εσωτερικών διαδικασιών και διασπάσεων, αποχωρήσεων και επιστροφών, τώρα είναι η ευκαιρία η σημαντικά καλύτερη εικόνα του τελευταίου διαστήματος που, τουλάχιστον, σταμάτησε την ελεύθερη πτώση του κόμματος, να μεταφραστεί σε μία πραγματικά νέα συνεκτική πολιτική πρόταση, μακριά από τις ανορθογραφίες της προηγούμενης περιόδου.
*Γράφει ο Παναγιώτης Ματσίγκας, μέλος Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Η πρώτη και κύρια δουλειά που έχει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ στο συνέδριο είναι να οικοδομήσει ένα νέο συνολικό αντιπαραθετικό προς τις συστημικές δυνάμεις πολιτικό όραμα. Ένα νέο αφήγημα της Αριστεράς που δε θα μείνει να αναλύεται σε κείμενα θέσεων και εσωκομματικές ομιλίες, αλλά θα αποτελέσει το διακριτό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ στην απεύθυνσή του στην κοινωνία.
Ένα πολιτικό πλάνο που θα καθιστά σαφές πως το κόμμα μας δεν είναι απλώς ένας καλύτερος διαχειριστής των πραγμάτων, αλλά ένας φορέας μίας σύγχρονης ριζοσπαστικής οπτικής. Ένα πλάνο που θα απαντά στις ανάγκες της κοινωνίας και της νέας γενιάς χωρίς γενικόλογες στοχευσεις και κενή γλώσσα, αλλά με νέα εργαλεία και συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους. Ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα συμπυκνώνει τις αρχές και τις αξίες της σύγχρονης Αριστεράς: την κοινωνική δικαιοσύνη και την ατομική ελευθερία.
Την κοινωνική δικαιοσύνη μέσω ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, βασισμένου στη μεικτή οικονομία (ιδιωτικός τομέας, δημόσιο και συνεταιρισμοί) με ένα στρατηγικό αναπτυξιακό κράτος που θα διαμοιράζει τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, με ένα κοινωνικό κράτος για όλους, με την αποκατάσταση των βασικών εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και τη διεκδίκηση νέων (όπως το 35ωρο). Με ένα μακροπρόθεσμο πλάνο επενδύσεων στο ανθρώπινο κεφάλαιο, στις υποδομές, στην πρασινη μετάβαση, στην ψηφιοποίηση και στην ανθεκτικότητα της οικονομίας. Με προώθηση των αναγκαίων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, όπως η κρατικοποίηση της ΔΕΗ, η δημιουργία μίας εξωχρηματιστηριακής αγοράς ενέργειας, οι ενεργειακές κοινότητες, η ενίσχυση της κρατικής παρέμβασης σε μία από τις συστημικές τράπεζες,η υιοθέτηση ενος προοδευτικού φορολογικού συστήματος με ελάφρυνση της πλειοψηφίας και φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, η προώθηση του συνεταιριστικού μοντέλου (ιδιαίτερα στον τομεα της φροντίδας) και άλλες. Και φυσικά, με τη στήριξη της υγιούς ιδιωτικής οικονομίας, αλλά με κανόνες που θέτουν όρια στους μεγάλους παίκτες της αγοράς και στηρίζουν τους υπόλοιπους (όπως το εργαλείο των μικροπιστώσεων για τους ελεύθερους επαγγελματίες και η απαγόρευση της δραστηριοποίησης νομικών προσώπων στο AirBnb). Στόχος πρέπει να είναι η επίτευξη διατηρήσιμων ρυθμών ανάπτυξης και η δικαιότερη κατανομή. Ναι, η Αριστερά μπορεί να παράξει και περισσότερο πλούτο και να τον διανείμει δικαιότερα.
Την ατομική ελευθερία μέσω της οικοδόμησης ενός πραγματικού Κράτους Δικαίου με βαθιές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στη Δικαιοσύνη και στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και με ενίσχυση των πολιτικών ένταξης. Με ανοιχτούς ορίζοντες και ριζοσπαστικά προτάγματα, όπως η αλλαγή στον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης, η εφαρμογή της ρύθμισης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, η προώθηση αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, η επεξεργασία μίας εθνικής στρατηγικής ένταξης των μεταναστών με βάση τις ανάγκες της αγοράς και η ενίσχυση των πολιτικών ισότητας των φύλων.
Ταυτόχρονα , η Αριστερά πρέπει να μιλήσει και πάλι ξεκάθαρα για την εξωτερική πολιτική. Η εκχώρηση της ατζέντας του πατριωτισμού στοίχισε στον χώρο μας. Δίχως φοβικά σύνδρομα, πρέπει να καταστησουμε σαφές πως η μόνη πραγματική δύναμη πατριωτισμού είναι η Αριστερά. Πρέπει να προτεραιοποιήσουμε και πάλι την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική την οποία υπηρετήσαμε ως κυβέρνηση και να προτείνουμε την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία και τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, να επιμείνουμε στην επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ και στην αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης, να πρωτοστατήσουμε και πάλι στις χώρες του Νότου, να διεκδικήσουμε και πάλι ως το ρόλο της Ελλάδας ως ηγέτιδας δύναμης στα Βαλκάνια και να μιλήσουμε στην Ευρώπη για την ανάγκη ύπαρξης πλάνου απαγκίστρωσης από το ΝΑΤΟ όπου αυτό είναι δυνατό και σε όποιον βαθμό είναι δυνατό. Διότι για εμάς, η στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ πρέπει να εδράζεται στη λογική του αμοιβαίου οφέλους και όχι του δεδομένου συμμάχου. Η Ευρώπη πρέπει να ξαναβρεί τη φωνή της στην εξωτερική πολιτική. Και φυσικά θα επαναφέρουμε την πατριωτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ στο Κυπριακό απέναντι στην τουρκική κατοχή, αλλά και στο ζήτημα της αποτροπής της τουρκικής απειλής. Επί ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ κανένα τουρκικό πλοίο δεν έκοβε βόλτες οριακά απερίσπαστο.
Όλα τα παραπάνω, περισσότερο ή λιγότερο, αναφέρονται στα κείμενα και στις κατά καιρούς επεξεργασίες του χώρου μας. Οφείλουμε όμως να τα επικοινωνήσουμε έτσι κωδικοποιημένα σε όλους τους πολίτες. Επιπροσθέτως, οφείλουμε να υπερασπιστουμε το κυβερνητικό εργο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αναγνωρίζοντας φυσικά τα σημαντικά λάθη που στοίχισαν στην κοινωνία, αλλά και προβάλλοντας τα πολυάριθμα θετικά. Ρυθμίσεις ζωτικής σημασίας όπως η ένταξη δύο και πλέον εκατομμυρίων ανασφάλιστων πολιτών στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν θα είχαν γίνει πράξη χωρίς την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ ορθώς διατυπώνει ξανά ξεκάθαρα στο κείμενο θέσεων πως ανήκει στις δυνάμεις που έχουν στρατηγικό στόχο το Δημοκρατικό Σοσιαλισμό. Και αν αυτός δεν είναι ορατός στο άμεσο μέλλον, η Αριστερά οφείλει να κάνει κάθε φορά έστω και μισό βήμα προς αυτόν. Έτσι, με ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα μπορεί να απευθύνει πρόσκληση για συνεργασίες, πρώτα στην κοινωνία και μετά στα κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ θα συνεχίσει να παλεύει ανεξαρτήτως ποσοστών. Διότι, ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός είναι η απάντηση στα σύγχρονα προβλήματα και άρα ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, ως εκφραστής του, είναι αναγκαίος και κοινωνικά χρήσιμος. Και ακριβώς επειδή είναι το μοναδικό κόμμα της Αριστεράς που μιλάει για την υπόθεση της Κυβερνώσας Αριστεράς, είναι το μοναδικό πραγματικά και ουσιαστικά αντισυστημικό κόμμα. Αυτό, πρέπει να το καταστήσουμε σαφές.