Οι «μητροπολιτικοί πολιτισμοί» μπορούν να χωριστούν οριζόντια και κάθετα. Υπάρχουν οι πολιτισμοί διαφορετικών τάξεων, της πλουτοκρατίας, της αστικής τάξης και των μαζών. Οι τελευταίες συνήθως θεωρούνται ως το κοινωνικό περιβάλλον του «λαϊκού πολιτισμού».
Με οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, στη μετανεότερη Ελληνική πραγματικότητα ο διαχωρισμός των τάξεων είναι ξεκάθαρα πιο ορατός και έχει οδηγήσει σε μία βίαιη, μεγαλύτερη διαίρεση και ταυτοποίηση των κοινωνικών ομάδων.
Στη τελευταία μεγάλη έρευνα του ΣΕΒ (Δελτίο ΣΕΒ για την οικονομία Φεβρουάριος 2020), κάτι λιγότερο από το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων κατέχει το 42% του πραγματικού πλούτου της χώρας. Ενώ το 55% του πληθυσμού θεωρείται «οικονομικά ευάλωτο» που, αν και δεν έχει εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν διαθέτει σε ρευστότητα το μαξιλάρι συντήρησης των 3 μηνών, και, συνεπώς, είναι εύκολο να πέσει κάτω από το όριο φτώχειας σε περίπτωση απώλειας της εργασίας του. Κάτω από το εισοδηματικό όριο της φτώχειας βρίσκεται το 13% του πληθυσμού στη χώρα μας.
Παρατηρείται πως τείνει να εξαφανιστεί ως σημείο αναφοράς η επαγγελματική ταυτότητα όπως ¨εργατική τάξη¨ ή ¨εργοδοσία¨, καθώς η πολυετής μνημονιακή και εσχάτως υγειονομική κρίση, έχει αυτοματοποιήσει τον ορισμό ένταξης πληθυσμιακών ομάδων στους έχοντες πλούτο και τη μεσαία τάξη.
Τα τελευταία λοιπόν χρόνια γίνεται πολύς λόγος σχετικά με τη «μεσαία τάξη». Με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της ΑΑΔΕ ως μεσαία τάξη ορίζονται άτομα ή οικογένειες με πολύ συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια και κοινωνικές προσβάσεις. Αγκαλιάζοντας έτσι το ξεκάθαρα μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Τα οικονομικά κριτήρια εμφανίζουν τη μεσαία τάξη με εισόδημα 6 έως 10 χιλιάδες ευρώ ανά έτος κατά άτομο. Εάν δε, υπολογίσουμε την μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών κατά τα τελευταία 12 χρόνια, μπορούμε να αντιληφθούμε πως ο όρος «μεσαία τάξη» μετατρέπεται σε «μέσον όρο» του πληθυσμού και αναφέρεται στην πλειοψηφία πλέον τον ανθρώπων στην Ελλάδα.
Μεγαλύτερο ακόμη ενδιαφέρον, υπάρχει εάν αντιληφθούμε τα κοινωνικά κριτήρια με τα οποία ορίζεται η μεσαία τάξη. Η πρόσβαση στην Υγεία, την Παιδεία και τα πολιτιστικά δρώμενα, υπάρχει μεν, αλλά το επίπεδο παροχής είναι εξαιρετικά χαμηλό. Όπως δυστυχώς απέδειξε και η μεγάλη υγειονομική κρίση της πανδημίας. Κάτι που έρχεται σε μεγάλη αντίφαση με το ανώτατα καταρτισμένο προσωπικό που παρέχει αυτές τις υπηρεσίες, όμως και αυτό ούτε αμείβεται, ούτε συμπληρώνεται κατάλληλα.
Συμπεριληπτικά, Μητροπολιτικός Πολιτισμός στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Έχουν εξαλειφθεί σε επικίνδυνο βαθμό οι ευκαιρίες που δίδονται ίσα στους πολίτες για να ανέλθουν στον επαγγελματικό και κοινωνικό χώρο με βάση την εκπαίδευση ή τις δυνατότητές τους. Ως συνέπεια των ανισοτήτων λογίζεται και η έλλειψη εμπιστοσύνης σε άλλους τομείς ζωτικής σημασίας για την κοινωνική υπόσταση ενός πληθυσμού, όπως η Δικαιοσύνη.