*Οι Working Poor (μτφ. Εργαζόμενοι φτωχοί) είναι εργαζόμενοι των οποίων τα εισοδήματα πέφτουν κάτω από ένα δεδομένο όριο φτώχειας λόγω χαμηλού ατομικού ή οικογενειακού εισοδήματος. Πρόκειται για άτομα που εργάζονται πλήρως ή μερικώς, αλλά παραμένουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Οι εργαζόμενοι διατρέχουν κίνδυνο φτωχοποίησης όταν το ισοδύναμο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημά τους είναι κάτω από το 60% του εθνικού μέσου επιπέδου εισοδήματος. Οι εργαζόμενοι φτωχοί αντιπροσωπεύουν έναν σημαντικό αριθμό πολιτών στην Ευρώπη. Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι το 2020, το 11% όλων των εργαζομένων ζούσε σε νοικοκυριά υπό τον κίνδυνο της φτώχιας. Παράγοντες που συμβάλλουν στην εργασιακή φτώχεια είναι οι χαμηλές αμοιβές, η ποιότητα της απασχόλησης, το φύλο και άλλα εργασιακά και εργοδοτικά χαρακτηριστικά.
Τα στοιχεία για τους Έλληνες ιδιωτικούς μισθοϋπαλλήλους
Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε από την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους, το 36% των ιδιωτικών υπαλλήλων στην χώρα μας λαμβάνουν μισθό μεικτά 479 ευρώ που μεταφράζεται σε καθαρά 416 ευρώ. Αυτό, όταν ο νόμος ορίζει ότι ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να είναι 663 ευρώ μικτά. Από τα επίσημα στοιχεία ασφάλισης του ΕΦΚΑ διαπιστώνεται πως αυτό αφορά σχεδόν 780.000 απασχολούμενους, από ένα σύνολο 2.168.847, δηλαδή το 36% του εργατικού δυναμικού.
Απαισιοδοξία προκαλεί το γεγονός πως η χώρα μας, σύμφωνα με τη Eurostat, δεν μπορεί να θεσπίσει ένα εργασιακό πλαίσιο έτσι ώστε να εναρμονιστεί με τον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Ο ΕΠΚΔ (ιδρ. 2017) προβλέπει μεταξύ άλλων, ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα σε δίκαιους μισθούς που επιτρέπουν αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Διασφαλίζονται επαρκείς ελάχιστοι μισθοί, κατά τρόπο που επιτρέπει την εκπλήρωση των αναγκών του εργαζομένου και της οικογένειάς του με βάση τις εθνικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, ενώ παράλληλα διασφαλίζει την πρόσβαση στην απασχόληση και την παροχή κινήτρων για την αναζήτηση εργασίας. Αποτρέπεται η φτώχεια των εργαζομένων. Ο καθορισμός όλων των μισθών γίνεται με διαφανή και προβλέψιμο τρόπο, σύμφωνα με τις εθνικές πρακτικές και με σεβασμό της αυτονομίας των κοινωνικών εταίρων.